Entradas
Neste blog sempre buscamos unha visión diferente do que é a mobilidade sen as limitacións de ter que dar conta a ningún colectivo, sociedade ou organismo. Aproveitamos o concepto da Masa Crítica, un colectivo non representable nin con nomes propios que dirixan ou fagan de responsables do mesmo, para ir un pouco máis lonxe do que como asociación poderiamos facer.
Ningunha cidade do mundo conseguiu solucionar a mobilidade usando o automóbil. E iso que moitas o intentaron facendo inversións económicas monstruosas para crear vías de ata 20 carrís e poñendo todo o espazo público dispoñible ao servizo da mobilidade en automóbil.
O resultado foi que cando máis crece a infraestrutura, para este tipo de mobilidade, máis aumenta a demanda da mesma e no mellor dos casos volven os atascos, pero na maioría colapsanse novas zonas empeorando a situación orixinal á ampliación da infraestrutura.
Ningunha cidade do mundo conseguiu solucionar a mobilidade usando o automóbil. E iso que moitas o intentaron facendo inversións económicas monstruosas para crear vías de ata 20 carrís e poñendo todo o espazo público dispoñible ao servizo da mobilidade en automóbil.
O resultado foi que cando máis crece a infraestrutura, para este tipo de mobilidade, máis aumenta a demanda da mesma e no mellor dos casos volven os atascos, pero na maioría colapsanse novas zonas empeorando a situación orixinal á ampliación da infraestrutura.
Existe a corrente que pretende cambiar desprazamentos en automóbil privado por desprazamentos en transporte colectivo para reducir a cantidade de espazo necesario e a contaminación asociada ao modelo dun coche unha persoa, imperante actualmente. Sobre todo porque é un cambio que se produce de forma voluntaria, sen conflito social e no cal hai sensación de elección posible entre o transporte privado e o colectivo.
No intento por fomentar o transporte público chegase a facer esforzos de tal calibre que se volve gratuíto como na cidade de Tallin.
Temos que aceptar que a mobilidade en automóbil xa é unha costume socialmente aceptada e que os elementos ecoloxismo, saúde pública e privada, e uso do espazo público non son compartidos por toda a sociedade. No reparto modal o transporte en automóbil representa só o 31% dos desprazamentos pero a sensación que temos é que é moito maior e que sen coche o mundo se pararía.
A realidade é outra, o mundo se pararía sen os desprazamentos a pé que supoñen o 51% do total. Esta percepción errónea é o que non nos permite ver o camiño correcto.
O camiño é a restrición do vehículo privado.
A única medida que demostrou eficacia foi a limitación dos lugares por onde pode circular o vehículo privado para conseguir o desexado efecto de reducir o uso do vehículo. Normalmente as administracións están ao facer dunha forma discreta xa que é unha medida que ten moita contestación social. En todas as cidades comezouse por peonalizar o centro comercial ou histórico, xa que conta con beneficios comerciais e por ser máis sinxelo pero a nova tendencia é a de crear súper mazas onde só poidan circular os residentes para chegar ao seu estacionamento baixo a casa.
Claro, dito así creo que incluso entre os máis convencidos do cambio da mobilidade a unha sostible e máis amigable coas persoas tería poucos defensores. Por isto as administracións van pouco a pouco, sen que se note moito que a tendencia é eliminar gran parte do transporte en vehículo privado a motor para dar espazo aos peóns e ciclistas.
Agora ben, o camiño é a restrición do vehículo privado a só os usos necesarios, que son poucos, e a adaptación das cidades aos desprazamento a pé, en bicicleta e en transporte público nesa orde relegando a mobilidade motorizada privada a un papel secundario e limitado.
No Response to "Prohibir o automóbil privado nas cidades"
Publicar un comentario